Nin cadeas nin leises o persiguen,

mais nunca será libre.

Os seus brazos sanguentos van atados

ao invisíbel cepo do remorso.

Pra il son as horrendas cárceres do insono

e as bágoas que levedan as angurias

alucinadas de silencio e noite.

Un escuro terror vaille nas veas

coma cávados mestos rebulindo,

ou coma treponemas sulagados

no transfondo do ser.

Pra il son as olladas derradeiras

que xermolan vindicta

nas revoltas de tódalas estradas.

As olladas dos mortos que morreron

afogados en sangue

tremando coma bimbios.

Illado vai do mundo

envolto en ollos pasmos que o interrogan

dende tódolos ángulos berrando.